თქვენ გქონდათ სამსახური, თქვენ გქონდათ ბინები. თქვენ გაგაჩნდათ კარგი სკოლები. თქვენ გქონდათ სტაბილური ვალუტა და გარანტირებული პენსია. თქვენ სიფრთხილის გარეშე შეგეძლოთ ბერლინის ალექსანდრპლაცზე მთელი ღამე განუწყვეტლივ სეირნობა. თურქებიც დიდად არ გაწუხებდნენ. მაგრამ თქვენთვის ეს ცოტა იყო.
თქვენ მეტი გინდოდათ. თქვენ მდიდრულ ავტომობილებზე ონცებობდით, ”ვარტბურგი”-ით არ კმაყოფილდებოდით. თქვენ ბანანები გინდოდათ, ჩვენი ოჯახის ვაშლი დიდად არ მოგწონდათ. თქვენ ჯიბეში გერმანული მარკის ქონა გინდოდათ, გდრ-ის მარკს თქვენთვის დიდად ფასეული არ იყო. თქვენ სიტყვის თავისუფლებაზე ონცებობდით, თუმცა გდრ-ში თქვენ ამას არავინ არ გიშლიდათ, თუ სოციალიზმის თემას არ ეხებოდით.
თქვენ გფრ-ში მიილტვოდით და იქ მოხვდით კიდეც.
ყველაფერი, რისი მოყოლაც მაშინ თქვენთვის დასავლურ ტელევიზიას ”დააავიწყდა” დღესაც არ გიყვებათ. იმ დროს დასავლეთში უცხოელების პრობლემებზე ღია მსჯელობა აკრძალული იყო. გფრ-ში ორმაგი სტანდარტები ადრეც სუფევდა. გერმანელების უფლებები კანონით იყო გაწერილი. მაგრამ არსებობდა ცალკე გაწერილი უფლებები უცხოელებისთვის – და ამით პოლიტიკოსები ხშირად მანიპულირებდნენ საკუთარი მიზნების მისაღწევად. დასავლური პროპაგანდა ისეთივე სიცრუე იყო, როგორც ჩვენთან, უბრალოდ მან უფრო ლამაზად იმუშავა.
ჩვენი პროპაგანდის გამოაშკარავება არანაირ სირთულეს არ წარმოადგენდა, განსაკუთრებით ისეთი გაქნილი ქვეშქვეშებისთვის, როგორც თქვენ ხართ. მაგრამ დასავლური ტელევიზია როგორც უნდოდა ისე გასულელებდათ თქვენ.
გდრ-ის წარმოების მსუბუქი ავტომობილი ”ვარტბურგი”
შეხედეთ თქვენს ცხოვრებას. თქვენ მდიდრული მანქანები გეღირსათ, მაგრამ ვალით. თქვენ კეთილდღეობას მიაღწიეთ, მაგრამ კრედიტით. თქვენ ბანკების მონები გახდით. მართალია ”ვარტბურგის” შესაძენად თქვენ ფულის დაგროვება გიწევდათ, მაგრამ თქვენ ნაღდი ფულით იხდით, როგორც ამაყი და თავისუფალი ხალხი. გდრ-ის მარკებს თქვენს შემნახველ ანგარიშზე კარგი პროცენტი მოქონდა და თითოეულ თქვენგანს სოლიდური კაპიტალი ჰქონდა დაგროვებული. ახლა კი თქვენ არაფერი გაგაჩნიათ.
გერმანული მარკაც კი აღარ გაქვთ. გდრ-ში თქვენ გარანტირებული პენსია გქონდათ. დღევანდელი პენსია კი საცხოვრებლადაც საკმაოდ მცირეა, ისევე როგორც სიკვდილისთვის. გდრ-ის სკოლებში თქვენს ბავშვებს წერა-კითხვა 6 კვირის შემდეგ შეეძლოთ. დღესდღეობით მათ ეს მესამე კლასშიც კი არ ძალუძთ. არავის თავშიც კი არ მოუვიდოდა, რომ რაღაცის შეშენებოდა თუნდაც ბერლინისნაირ დიდ ქალაქში. ალექსანდერპლაცზე არავის არ კლავდნენ. დღეს თქვენ მშობლიურ სოფელში საღამოობით გარეთ ცხვირის გამოყოფის გეშინიათ, სადაც ქუჩებში ავღანელი ლტოლვილები დაძრწიან. და ჩვენი პოლიცია, ჩვენი სახალხო არმია! თქვენთვის ისინი ყოველთვის საკმაოდ ”პრუსიულები” და მკაცრები იყვნენ. მაგრამ დღესდღეობით თქვენ სახალხო წინააღმდეგობის შექმნაზე და ცეცხლსასროლი იარაღის შეძენაზე ფიქრობთ, რადგანაც სახელმწიფოს დახმარების იმედი აღარ გაქვთ. გდრ-ში ყველაფერი, თქვენი ცხოვრების ჩათვლით გეგმის მიხედვით მიდიოდა. ახლა კი თქვენ არ იცით რა მოგივათ ხვალ? იმედი მაქვს რომ თქვენ დეფიციტური ბანანებით გული მოიჯერეთ. იმიტომ რომ სიტყვის თავისუფლება თქვენთვის კვლავ მიუღწეველია.
გაიხსენეთ როგორ ყვიროდით: ”გაგვიხსენით საზღვრები!” დღეს თქვენ ოცნებობთ, რომ საზღვრები დაკეტონ. მაგრამ იმის დაკეტვა შეუძლებელია, რაც არ არსებობს.
თქვენ გფრ-ში გინდოდათ ტკბობა შეზღუდვების გარეშე. დატკბით!
Politicano 