ახალი კვლევის შედეგად ბედნიერების მაჩვენებლით ბულგარეთი ევროპის ქვეყნებს შორის ბოლო ადგილს იკავებს.
ბულგარეთი არის ყოფილი კომუნისტური ბანაკის ქვეყანა, რომელიც ევროკავშირს 2007 წელს შეუერთდა. კვლევის შედეგად, რომელიც ჩატარდა მთელს ევროკავშირში ბულგარეთის მოსახლეობის ბედნიერების მაჩვენებელი განისაზღვრება 4.8, მაქსიმალურად შესაძლებელი 10-დან. ეს ყველაფერი იმის გათვალისწინებით, რომ ბოლოს წინა ადგილზე მყოფი პორტუგალიის მაჩვენებელი არის 6.2, რაც ნათლად გვიჩვენებს რამხელა სხვაობაა ამ ორ მაჩვენებელს შორის.
უნდა აღინიშნოს, რომ ყველაზე ბედნიერად ევროკავშირში სკანდინავიელები გრძნობენ თავს და საშუალოდ აღწევენ 8/10 მაჩვენებელს.
ბულგარეთი არა მარტო ბედნიერების, არამედ მშპ-ს მიხედვითაც ევროპის აუტსაიდერთა სიაშია. უმუშევრობის მაჩვენებელი არის 10.8 %. ბულგარეთის მშპ ერთ სულ მოსახლეზე 2013 წლის მაჩვენებლით არის ევროპაში ერთ-ერთი ყველაზე დაბალი 7498$. ბულგარეთს ჰქონდა აღმავლობის პერიოდი 2004-2008 წლებში, მაგრამ ევროკავშირმა ვერ დაიცვა ის 2008 წლის კრიზისისგან, რამაც გამოიწვია ასეთივე სწრაფი ცხოვრების დონის ვარდნა.
აღსანიშნავია კიდევ ერთი საინტერესო გარემოება, 2000-იან წლებში ბულგარეთის მშპ-ს ზრდა გამოწვეული იყო არა რეალური ეკონომიკური პროგრესით, არამედ სახელმწიფო აქტივების მასობრივი პრივატიზებით.
მკითხველის ყურადღება გვინდა რამდენიმე მომენტზე გავამახვილოთ:
-
დღესდღეობით ბულგარეთში უმუშევრობის მაჩვენებელი უფრო მაღალია, ვიდრე იქამდე სანამ ქვეყანა ევროკავშირის წევრი გახდებოდა.
-
ევროკავშირში გაწევრიანების შემდეგ ბულგარეთში გაიზარდა სიღარიბის ზღვარს მცხოვრები მოსახლეობის რაოდენობა (თუ 2005 წელს მოსახლოების 18.4% ცხოვრობდა სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ, 2014 წელს ეს მაჩვენებელი 22%-მდე გაიზარდა)
დიმიტარ ბეჩევი, რომელიც ლონდონის ეკონომიკის სკოლის წამყვანი ექსპერტი აღმოსავლეთ ევროპის მიმართულებით, ამბობს: „ევროკავშირში გაწევრიანებამ არ მოუტანა ბულგარეთს ბედნიერება, ეს უფრო გვესახება, როგორ აუცილებელი ბოროტება, მოლოდინები დიდად აჭარბებდა შედეგებს, სინამდვილეში კი რეალური კრიზისის პირობებში ის იყო განწირული.“
„ბულგარელებს არ მოწონდათ მთავრობა და ევროკავშირში ისინი ხედავდნენ მხარდაჭერას და დახმარებას. ევროკავშირი მართლაც ეხმარება წევრ ქვეყნებს მათი სოციალურ-პოლიტიკური სისტემის ჩამოყალიბებაში და ევროკავშირის სტანდარტებში მოქცევაში, მაგრამ, როდესაც ბულგარეთი აღმოჩნდა ეკონომიკური გამოწვევის წინაში, ევროკავშირმა ფაქტობრივად უღალატა მას. დღეს ბულგარეთში სუფევს ნიჰილიზმი და უნდობლობა ყველაფრის მიმართ. ერთის მხრივ მათ არ სურთ იგივე მთავრობის ხელებში დაბრუნება, მეორე მხრივ არც ევროკავშირი ესახებათ ისეთ მარჩენალად, როგორც დასაწყისში, ისინი სასოწარკვეთილებაში არიან.“
„პოზიტივის გამონათებები საზოგადოებაში ჩანს მხოლოდ ევროსკეპტიკოსთა საპროტესტო გამოსვლების მომენტებში“
„ბულგარეთი ითხოვდა მხოლოდ ხელისუფლების მოქმედებების მეტის გამჭვირვალობას და კანონის უზენაესობას და მიიღო ბრუსელის მიერ ვიწრო ჩარჩოში ჩასმული ნაკარნახევი პოლიტიკა, რომელმაც სასოწარკვეთილებამდე მიიყვანა ქვეყანა.“
„გრძელვადიან პერსპექტივაში შეიძლება განვიხილავდეთ კანონის უზენაესობასაც, გამჭვირვალეობასაც და მეტ დემოკრატიულობასაც, მაგრამ დღეს ფაქტია, რომე ყველაფერი მხოლოდ საპირისპირო მიმართულებით ვითარდება.“
ბულგარელი ელენა გეორგიევა (https://twitter.com/ElleGeorgieva), 33 წლის მუშაობს PR-კონსულტანტად გაერთიანებულ სამეფოში და ამბობს რომ მიგრაციულმა პროცესებმა და გაყოფილმა ოჯახებმა განაპირობეს ასეთი სავალალო შედეგი ქვეყანაში.
„როდესაც ბულგარეთში დამარცხდა კომუნისტური რეჟიმი, უფულობა და შიმშილი გახდა ბულგარელების განაჩენი. ბულგარელები ჩვეულებრივი ადამიანები არიან, ისინი არ ისწრაფვიან დიდი დოვლათის დაგროვებისკენ და არ ხარჯავენ დიდ თანხებს წამიერ სიამოვნებაზე, ფეშენებელურ რესტორნებში, ან კუნძულებზე დასასვენებლად. მათთვის საკმარისია ჰქონდეთ იმდენი, რომ საშუალო, ნორმალური ცხოვრებით იცხოვრონ. დღეს ადამიანები იქ შიშობენ სამუშაო ადგილის დაკარგვას, რადგან ახალი სამუშაოს პოვნა თითქმის წარმოუდგენელია და ეს სამუშაო ძლივს ჰყოფნით ხოლმე, რომ გადაიხადონ გადასახადები და საკვები იყიდონ. ხოლო პენსიონერები ხშირად დგებიან არჩევნის წინაშე, წამლები იყიდონ თუ კომუნალური გადასახადები გადაიხადონ, რაც ხშირად მათ გაზის, ან შუქის მიწოდების გარეშე ტოვებს.“
ივაილო დიტჩევი (http://www.quotes.euronews.com/people/ivailo-ditchev-wWLrXL5J), ბულგარელი მკვლევარი, მეცნიერი, სოფიის უნივერსიტეტიდან შემდეგნაირად ეხმაურება ამ კვლევას:
„ყველას უნდა ესმოდეს, რომ ასეთი მაჩვენებელი ჩვენ ქვეყანაში არ არის რაიმე ფაქტის, ან მოვლენის შედეგი, ეს არ არის დებულება, ეს არის პროცესი. ჩვენ არ ვართ ბედნიერები, იმიტომ რომ არ ვვითარდებით, ეს იგივეა, რაც ორბორბლიან ველოსიპედზე ჯდომა, ბორბლები თუ არ ტრიალებს და ის თუ არ მოძრაობს შენ დაეცემი. ჩვენ გვსურს წინ ვმოძრაობდეთ, გვერდი ავუაროთ დაბრკოლებებს, დავსახოთ მიზნები და შევქნათ გეგმები. დღეს ეს არ ხდება.“
„ჩვენ არ გვაქვს მკაფიოდ ჩამოყალიბებული მთავრობა, შეიძლება ეს თაობათა ცვლის პროცესის ბრალიც არის, მაგრამ ფაქტია, რომ ქვეყანამ არ იცის რა კურსი უკავია მას.“
„მეორე ფაქტორი არის საერთოდ ბედნიერების განსაზღვრა: ბედნიერება მოდის მაშინ, როდესაც შენ რაღაც უფრო დიდის ნაწილი ხარ. ისეთი საზოგადოების ნაწილი, სადაც შენ გაფასებენ. შეიძლება ზუსტად წევრი ქვეყნების არათანაბარი დაფასება განსაზღვრავს ამ ქვეყნების მოსახლეობის ბედნიერებას.
Politicano 