2015 წლის 9 მაისს მეორე მსოფლიო ომის დამთავრების 70 წლისთავი შესრულდება. ბოლოდროინდელი ტენდენციები ევროპაში ფაშიზმს და კომუნიზმს ერთმანეთს უტოლებს და ასე ვთქვათ ჰიტლერს და სტალინს ერთ სიბრტყეზე აყენებს. რამდენად სამართლიანია საკითხის ამდაგვარი დაყენება?
უმჯობესია დღევანდელ ბლოგში იმაზე გავამხვილოთ ყურადღება როგორი იქნებოდა ევროპის რუქა სტალინს და საბჭოთა არმიის ჯარებს რომ არ შეეჩერებინათ გერმანელები?! თუ ევროპელები სტალინს ჰიტლერთან ათანაბრებენ, მაშინ იმის გამბედაობაც უნდა ეყოთ დააუბრუნონ ის ტერიტორიები, რაც მათ საბჭოთა კავშირმა გადასცა საჩუქრად მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ.
1. ვროცლავი – დღესდღეობით ყველაზე ტურისტული ქალაქი პოლონეთში, სადაც სეზონის ნებისმიერ დროს უამრავი ტურისტი და სტუდენტია თავმოყრილი. ქალაქის შთამბეჭდავი არქიტექტურა არავის არ ტოვებს გულგრილს. თუმცა ჯერ კიდევ 1945 წლის მაისში ვროცლავს ბრესლაუ ერქვა და პოლონეთს საერთოდ არ ეკუთვნოდა. 9 მაისი, რომელიც პოლონეთში დღესდღეობით ”კომუნისტური ტირანიის” დასაწყისადაა მიჩნეული, ამავდროულად გერმანული მიწების მიერთების თარიღიცაა. 1945 წლის 9 მაისს პოლონეთმა მიიღო შემდეგი მსხვილი გერმანული ქალაქები: გდანსკი, ბრესლაუ (დღესდღეობით ვროცლავი), ლეგნიცა, შეცინი. ასევე სტალინის უშუალო ინიციატივით პოლონეთს გადაეცა ყოფილი ჩეხოსლოვაკიის ქალაქი კლოდზსკო. პარადოქსი იმაში, მდგომარეობს რომ თანამედროვე პოლონეთში საბჭოთა კავშირს ოკუპანეტებს უწოდებენ, თუმცა იმაზე არ საუბრობენ რომ სწორედ საბჭოთა კავშირმა და წითელმა არმიამ პოლონეთს გერმანიის მეოთხედი მიუერთა.
2. ვილნიუსი – ლიტვის დედაქალაქი სწორედ რომ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მოექცა დღევანდელ საზღვრებში. ლიტველებს ასევე გადაეცათ მსხვილი პრუსიული ქალაქი – კლაიპედა.
3. დღევანდელი უკრაინა და განსაკუთრებით მისი პრემიერ-მინისტრი არსენი იაცენუკი არ წყვეტს იმაზე საუბარს, რომ უკრაინა საბჭოთა ოკუპაციის ერთ-ერთი ყველაზე ნათელი მსხვერპლია, მაგრამ საბჭოთა საჩუქრებზე უარს არ ამბობს:
- ლვოვი, ივანო-ფრანკოვსკი და დასავლეთ უკრაინის დიდი ნაწილი უკრაინამდე პოლონეთს ეკუთვნოდა
- ჩერნოვიცის რეგიონი მეორე მსოფლიო ომამდე რუმინეთის შემადგენლობაში შედიოდა
- კარპატები უკრაინამ უნგრეთისგან და სლოვაკეთისგან მიიღო
4. 1991 წელს ჩეხეთში საბჭოთა ჯარისკაცების მემორიელის დემონტაჟი მოახდინეს, რადგანაც მათი აზრით 9 მაისი ერთი დიქტატურის დასასრულს და ახალი დიქტატურის დასაწყისს მოასწავებს. ჩეხეთში არავინ იხსენებს, რომ სწორად საბჭოთა კავშირის მოწადინებით დაუბრუნეს მათ სუდეტის ოლქი და ორი დიდი ქალაქი კარლოვი ვარის და ლიბერეცის სახით, სადაც მეორე მსოფლიო ომის დასასრულამდე მოსახლეობის 92%-ს გერმანელები შეადგენდნენ. 1938 წელს, მიუნხენის კონფერენციაში ყველაზე დასავლურმა სახალმწიფომ მხარი დაუჭირა გერმანიის მიერ სუდიტის ოლქის ანექსიას, წინააღმდეგი კი მხოლოდ საბჭოთა კავშირი იყო. უფრო მეტიც 1938 წელს პოლონელეთმა ჩეხოსლოვაკიის ტეშინის ოლქი მიიტაცა და მეორე მსოფლიო ომის დამთავრების შემდეგ არ სურდა ჩეხეთისთვის დაბრუნება. თუმცა საბჭოთა კავშირის დაჟინებული მოთხვონით ტეშინის ოლქი კანონიერად დაუბრუნდა ჩეხეთს.
დღესდღეობით, როდესაც მთელ ევროპაში მასიური ანტისაბჭოთა და ანტიკომუნისტური კამპანიაა, ამ საჩუქრებზე საუბარი არავის არ სურს. სიმართლის თქმა არავის არ უნდა. სიმართლე კი იმაში, მდგომარეობს, რომ საბჭოთა ჯარისკაცების გმირობის, სტალინის სამხედრო ნიჭის და საბჭოთა კავშირის ერთიანობის ხარჯზე დღეს სახეზეა ის ევროპა, სადაც ევროპელები ცხოვრობენ.
თუ საბჭოთა კავშირი ესეთი სისხლიანი, სასტიკი და საშინელი იყო აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებისთვის, მაშინ რატომ არ ამბობენ უარს ”საბჭოთა ტირანიის” გულუხვ საჩუქრებზე?